برای یک فرد بی سواد تنها زبان گفتاری و تصاویر و سمبل ها به عنوان وسایل ارتباطی اصلی باقی می ماند و از میان آن ها نوع بصری آن قابل ثبت و نگهداری است.

هدف از یادگیری مبانی سواد بصری توانایی درک بهتر تصاویر و فهم پیامهای بصری، توانایی ایجاد ارتباط به کمک تصاویر، ارتقای قدرت تشخیص و داوری تصاویر، لذت بردن از کشف روابط ساختاری تصاویر است.

سواد بصری همان سواد کلامی دارای الفبای خاص خود است و برای درک بهتر و عمیقتر آن ناچاریم دانش سواد بصری را بیاموزیم، در ابتدای این بخش ضمن تکرار مجدد سه سطح دریافت پیامهای بصری (بازنمایی، سمبلیک و آبستره) تاکید می کند این سه سطح گرچه همپوشانی هایی دارند اما آنقدر مجزا هستند که بتوان آنها را از هم تفکیک کرد.

مهم ترین مرحله در فرآیند حل مسئله بصری ترکیب بندی است. کنترل اولین مرحله یک آفرینش هنری است و در آن هنرمند می تواند بیشترین کنترل را روی کار خود داشته باشد و یبشترین فرصت را برای بیان اهدافش دارد.

عناصر را می توان به صورت هارمونی یا ساختار منظمشان و یا کنتراست و تضاد شدید به کار برد. برای نمونه هایی از کنتراست و هارمونی می‌توان از ناپایداری و تعادل، عدم تقارن و تقارت و بی نظمی و نظم، نام برد.

چه می بینی؟ کتاب در تشریح پاسخ این سوال به این نکته اشاره می کند که فرآیند پیچیده دیدن که ما نه تنها از آن غافلیم که حتی دانش بشری قسمت اعظم آن را هنوز کشف نکرده، مجموعه ای از آموخته ها از ابتدای تولد تا کنون است که ما را قادر می سازد بدون داشتن سواد بصری یک هنرمند، اثر او را درک کنیم و معانی نمادهایی که او در اثرش به کار برده را بفهمیم.

سواد بصری به‌معنای فهمیدن معنای تصویر، یکی از مهارت‌های مهم انسان است. این توانایی با عمل دیدن پرورش می یابد در ضمن این که پیوند میان تجربیات بینایی با تجربیات سایر حواس، ذخیره‌های ذهنی فرد را در خوانش اثر و درک معنای تصویر غنی تر می سازد.

اگر فردی توانایی دیدن دارد پس توانایی درک و خلق هرگونه تصویر را میتواند  داشته باشید، چراکه انتقال تصویر آنچه که در طبیعت مشاهده می شود، نیاز به سواد بصری ندارد.
    

سواد بصری به معنی توانایی درک، تفسیر، تبادل نظر و انتقال مفاهیم نشان داده شده در یک تصویر است. واژه سواد در واقع برای بیان این مفهوم است که عکس‌ها و تصاویر قابل «خواندن» هستند و مفاهیم آنها در حین خواندن آنها قابل دریافت خواهد بود. مهارت سواد بصری با دیدن پرورش می‌یابد و غنی شدن ذخیره‌ها و تجربه‌های ذهنی بیننده را در پی دارد.