سواد عاطفی(محبت از دیگران را بطلبید)  

ما می‌توانیم سال های سال محجوبانه و در سکوت کامل منتظر بمانیم و ببینیم کسانی که در زندگی ما هستند چه قضاوتی راجع به ما دارند. آیا آنان ما را فردی باهوش، خلاق، خوش‌ظاهر، یا مهربان و صمیمی می‌دانند یا نه. برخی اوقات نیز سعی می کنیم حدس بزنیم آن‌ها چنین خصوصیات مثبتی را در ما مشاهده می‌کنند یا نه. اما خیلی به ندرت ممکن است به سادگی از آن‌ها چنین چیزی را بپرسیم.

ما آن قدر مطیع والد ایرادگیر خود هستیم که حتی چنین موضوع ساده‌ای به فکرمان خطور نمی کند. اما مواقعی پیش می آید که ما نیاز داریم تا احساس دیگران را بپرسیم. در چنین اوقاتی باید بدانیم مطلب موردنظر را از چه کسی بپرسیم. جویا شدن احساس دیگران، مخاطره‌آمیزتر از بیان احساس خود راجع به دیگران است. در این گونه موارد هرگز نمی‌توانیم کاملاً مطمئن باشیم که همان احساس و عاطفه‌ای را که خواهان آن هستیم به روش مطلوب دریافت خواهیم کرد. دیگری ممکن است قادر نباشد آنچه را ما دوست داریم بشنویم صادقانه به ما بگوید.

بنابراین پرسش راجع به موضوعی خاص مخاطره‌آمیزتر از این است که نظر کلی او را راجع به هر چیز که میل دارید بگوید بپرسیم. اما در حقیقت در اکثر مواقع، در برخورد با اکثر آدم‌ها، هنگامی که نظر آن‌ها را راجع به موضوعی در ارتباط با خودمان می پرسیم همان چیزی را که نیاز داریم دریافت می‌کنیم. مهمترین نکته در قدم اول به سوی یادگیری سواد عاطفی، یافتن فرد یا افرادی است که به اتفاق آنها شروع به یادگیری کنیم.

منبع:

مقاله " +1+1 سواد عاطفی= بی نهایت (راه سوم)"، دکتر احمد حلت   

گروه کلید