اهمیت برقراری ارتباط (سخن گفتن( پیام های کلامی))  

از طرف کلمات برای افراد معانی مختلف دارند.( معانی کلمات در وجود آن ها نیست، معانی در ما هستند.)سن، میزان تحصیلات و زمینه ی فرهنگی از جمله متغیرهای شناخته شده ای هستند که بر زبانی که شخص صحبت کند ومعنی ای که به کلمات خود می ده اثر می گذارند. زبان یک سیاستمدار با زبان یک فرد عادی بسیار متفاوت است.

بعضی از کلمات و عبارت ها، کارکردهای متفاوتی دارند که استفاده از آن ها نیاز به توضیح دارد. معلم همواره باید تلاش کندتا از ایجاد ارتباط کلامی موثر بین خود ودانشجویان کسب اطمینان کند.

اهمیت برقراری ارتباط (پیام های غیر کلامی)
گاهی اوقات یک ایما، یک اشاره، یک لبخند، یک اخم و یا هرنوع حرکت دیگری از اعضای  بدن می تواند پیام دهنده باشد. این مطلب بیانگر این است که هیچ نوع بحث ارتباطی، بدون ارتباط غیر گفتاری کامل نخواهد بود. ارتباطات غیر گفتاری شامل حرکت اعضای بدن، تغییر آهنگ صدا، تغییر قیافه و فاصله بین پیام دهنده و پیام گیرنده می شود.
 
اخیرا در دانشگاه ها، رشته ای به نام رشته ی حرکات بدن  به وجود آمده است که شامل اشاره ها،حرکات صورت و حرکات هریک از اعضای بدن می شود. این رشته نسبتا جدید است و بر پایه و اساس حدس قرار دارد، نه دستاوردهای تحقیقی .

چنین استدلال شده است که هر نوع حرکتی از اعضای بدن دارای مقصود، منظور یا معناست و هم چنین هیچ نوع حرکتی یک امر تصادفی  نیست. برای مثال، انسان با ربان اندام و اجزای بدن می گوید :
" به من کمک کنید، من تنها هستم، در خدمت شما هستم. تنهایم بگذارید، افسرده ام."و به ندرت افراد پیام خود را به صورت آگاهانه به دیگران می دهند.افراد با زبان  مبتنی بر حرکت اندام ها واعضای بدن وضع و حالت خود را بازگو می کنند. برای مثال، به هنگام ناتوانی  در حل یک مسئله با ناخن بینی خود را خارش می دهند یا آن را می مالند. فرد برای ابراز حمایت از خود، خود را از دیگرا ن جدا می کند، تنها می شود. بازوهای خود را می گیرد وفشار می دهد. برای ابراز بی تفاوتی شانه های خود را بالا می اندازد. برای ابراز صمیمیت چشمک می زند و اگر نتواند مطلبی را به یاد آورد، دست به پیشانی خود می زند.

در حالی که امکان دارد ما با پیام یا مقصود این حرکت ها موافق نباشیم، ولی باید گفت که زبان اعضای بدن اغلب می تواند موجب تایید یا ابهام وپیچیدگی ارتباطات گفتاری شود. حرکت یک عضو، چه در صورت و چه در بدن، نمی تواند به خودی خود بیانگر یک منظور یا مقصود دقیق باشد یا پیام قابل قبولی به همگان بدهد، ولی هنگامی که با گفتار ترکیب شود، می تواند پیام کامل تری را به شنونده یا گیرنده انتقال دهد.

اهمیت برقراری ارتباط( اعتماد کردن )
کردار یا عمل فرد می تواند موجب اعتماد شود. زبان عمل یا کردار بسی گویاتر از گفتار است.هنگامی که رفتار معلم در کلاس با گفتار او مغایر باشد، موجب سلب اعتماد دانشجویان خواهد شد.
از طرفی اگر معلم می خواهد دانشجویان به او اعتماد کنند، باید او نیز به آنان اعتماد کندو مدام درصدد کشف نقاط ضعف آنان به منظور سلب اعتماد از آنان نباشد.

به هنگام صحبت کردن و دیگری را مورد خطاب قرار دادن، باید متوجه نوع احساسات طرف بود. کاربرد برخی از واژگان، عبارت ها و اصطلاحات به گونه ای است که فرد یا برخی از افراد، آن را توهین آمیز دانسته و موجب سلب اعتماد می شود.

منبع:

علیرضا ثقفی