یادگیری آگاهانه دستور زبان  

در زبان‌شناسی، دستور زبان مجموعه‌ای از قوانین ساختمانی در زبان است که ساختِ جمله‌ها، عبارت‌ها، و کلمه‌ها را در هر زبانی معیّن میکند. این اصطلاح همچنین به مطالعه این قوانین نیز اطلاق می‌شود که در این‌زمینه شامل علم نحو، ریخت‌شناسی، و واج‌شناسی است که اغلب با آواشناسی، معناشناسی، و عملگرایی کامل می‌شود. 

زبان‌شناسان عموماً این اصطلاح را به قوانین املایی اطلاق می‌کنند، هرچند کتاب‌های کاربردی و راهنماهای متداول ــ که خودشان را دستور زبان می‌نامند ــ ممکن است به قواعد املا و نشانه‌گذاری اطلاق شوند.

دستور زبان؛ ساختار و سامانه زبان است. دستور زبان شامل زبان‌شناسی نحوی و ساخت‌شناسی واژگانی زبان است. بسیاری بر این باور هستند دستور زبان یا گرامر شامل قوانین زبان است در صورتی که حقیقتاً هیچ زبانی شامل قانون نیست.

زیرا قانون توسط عده‌ای وضع می‌شود ولی گرامر توسط هیچ‌کس وضع نشده است. زبان به مرور زمان تغییر می‌کند. به تعریفی دیگر دستور زبان بازتابی از زبان در یک دوره مشخص است. گرامر زبان باعث می‌شود تا آموزندگان زبان، سریع تر و تاثیرگذارتر آن را بیاموزند. وقتی آموزندگان زبان؛ دستور زبان را بیاموزند، قادرند خیلی چیزها را خود درک کنند و از مراجعه به معلم و کتاب بی‌نیاز شوند.

منبع:

کتاب طراحی فرآیند یادگیری زبان انگلیسی

گروهی از نویسندگان تیم