بعد چهارم هوش هیجانی؛ خود شکوفایی  

 خودشکوفایی، تلاشی است که تمامی زمان طول عمر را متوجه خود می گرداند و منجر به غنی ساختن زندگی خواهد شد.

خودشکوفایی برای اولین بار توسط "کورت گولد اشتاین" به کار رفت. از نظر او خودشکوفایی در واقع همان انگیزه تشخیص استعدادها درفرد است و این انگیزه‌ی اصلی و در حقیقت تنها انگیزه واقعی فرد است و سایر انگیزه‌ها صرفا تجلی آن به حساب می‌آید. 

مازلو خصوصیت افراد خودشکوفا را شامل موارد زیر می‌داند:

ـ کناره‌گیری و نیاز به خلوت

ـ آگاهی از واقعیت

ـ پذیرش خود، دیگران و طبیعت

ـ سادگی، خود انگیختگی

ـ مقاومت در برابر فرهنگ مسلط

ـ تجربه اوج

ـ روابط متقابل با دیگران

ـ رفتار دموکراتیک

ـ تمایز قائل شدن بین خیر و شر و ...

به عقیده راجرز، فرد خود شکوفا:

ـ شخصیت انعطاف‌پذیر دارد

ـ رفتارش خود انگیخته است و براساس شهودش عمل می‌کند

ـ دربند رویدادهای گذشته زندگی نیست

ـ احساس می‌کند آزادی انتخاب دارد

ـ این افراد خلاقند و می‌توانند هنگام دگرگونی‌های جدی در اوضاع و احوال محیط، حتی بلایای طبیعی یا جنگ به بقا ادامه دهند.

پس افراد خودشکوفا، افرادی اند که قادر به هدایت خود برای دستیابی به یک زندگی پربار هستند. آنان پیوسته با برنامه ریزی و شناخت برای رسیدن به هدف تلاش می کنند.

خودشکوفایی در کسب و کار امروزی نیز نقش مهمی ایفا می نماید. سالانه، میلیون ها دلار خرج می شود تا کارهای تیمی رونق گیرند و کارکنان رشد پیدا کنند و انگیزش بالایی حاصل نمایند تا بالاترین و بهترین عملکرد خود را از خود ارائه دهند. در این برهه، خودشکوفایی، قلب موفقیت سازمانی درنظر گرفته می شود. استین و بوک دریافته اند که بالاترین عامل از بین پنج عامل کلی موفقیت، خودشکوفایی بیشترین اهمیت را دارا می باشد. بنابراین، خودشکوفایی یکی از مهمترین عوامل برای سازمان ها مطرح می شود تا بتوان به کمک آن، تمایل به رشد کارکنان را مشخص نمود. 
 

مزلو در سلسه مراتب نیازها در آخرین مرتبه ی نیاز،  به خود شکوفایی اشاره می کند. از نظر مزلو ، افرادی که به این مرتبه می رسند، افرادی خودکار و خودگردان اند که برای شکوفایی و رشد استعدادهای بالقوه ی خود در جهت کمال، متکی به خود هستند.

منبع:

- آبی سان

- مهارت مدیریت هیجان

- روانشناسی شخصیت - خبرگزاری ایسنا