زبان بدن، با اهمیت تر از زبان کلامی  

 مصداق‌هایی از زبان را می‌توان موارد زیر دانست:

حالت‌های صورت، بلندی و زیر و بمی صورت، پوشش، نحوه راه رفتن، شیوه نگاه‌کردن، فاصله‌ای که نسبت به یکدیگر وجود دارد. حالت چشم‌ها، سرعت گفتار، فراوانی و طول مکث‌ها حرکت‌های سر بازوها و دست‌ها، نحوه ایستادن، نحوه دست‌دادن، لبخند و ...

به چند علت اهمیت زبان بدن از زبان کلامی بالاتر است:

لغات و واژگان قدرت بسیار ضعیف‌‌تری نسبت به حالت‌های صورت و چشم‌ها در انتقال هیجان دارند. فرض کنید با یک صورت جدی به یک فردی بگویید او را دوست دارید او هرگز باور نمی‌کند ولی گاهی اوقات با چهرة گشاده و حالت چشم‌ها بدون آنکه کلمه‌ای را بگویید به فرد می‌رسانید که او را دوست دارید.

حافظه بینایی از حافظه شنوایی قوی‌تر است؛ پس ارتباط غیرکلامی در حافظه ماندگاری بیشتری دارد. شاید شما فراموش کنید که دیگران به شما چه مطالبی را گفتند ولی حالت چهره فرد را به خاطر دارید.

زبان بدن از زبان کلامی صداقت بالاتری دارد. مثلاً تا نگاه به صورت کسی می‌کنید متوجه می‌شوید که احتمالاً برایش اتفاق بدی افتاده. از او می‌پرسید چیزی شده با زبان کلامی دروغ می‌گوید نه هیچ چیزی اتفاق نیفتاده است.

باید بتوانیم انواع هیجانات را در چهره‌ها تشخیص دهیم. انواع صوت‌ها را تفسیر کنیم و ...

 برای مثال در مورد تفسیر صوت می‌توان به این موارد اشاره کرد.