هوش؛ هوش اجتماعی – فرهنگی  

آن‌ها معتقد بودند در مواجهه با موقعیت‌های فرهنگی جدید، به‌زحمت می‌توان علائم و نشانه‌های آشنایی یافت که بتوان از آن‌ها در برقراری ارتباط سود جست. در این موارد، فرد باید با توجه به اطلاعات موجود یک چارچوب شناختی مشترک تدوین کند، حتی اگر این چارچوب درک کافی از رفتارها و هنجارهای محلی نداشته باشد، تدوین چنین چارچوبی تنها از عهده کسانی برمی‌آید که از هوش فرهنگی بالایی برخوردار باشند. درواقع هوش فرهنگی با تمرکز بر قابلیت‌های خاصی که برای روابط شخصی باکیفیت و اثربخشی در شرایط فرهنگی مختلف لازم است، بر جنبه‌ای دیگر از هوش شناختی تمرکز دارد.

ذکر چند نکته
1-    هوش اجتماعی – فرهنگی به عنوان قلمرو جدیدی از هوش به این موضوع یعنی توانایی مؤثر عمل کردن در شرایط متفاوت فرهنگی می‌پردازد. این مسئله به‌ویژه در تیمهای بین‌المللی، سرمایه‌گذاری‌های مشترک شرکت‌ها، ادغام‌ها، شرکت‌های اقماری و به طور کلی رفتار سازمانی بین‌المللی اهمیت زیادی دارد.

2- هوش اجتماعی – فرهنگی استعداد شناخت و درک و مدیریت استانداردهای زندگی در جامعه، نهادهای اجتماعی، ارزش‌های زیبایی‌شناختی در جامعه، زبان رسمی و بافت اجتماعی جامعه را درک و تفاوت‌های فرهنگی را شناسایی و مدیریت کنند.

3- هوش اجتماعی – فرهنگی در زمینه شناخت و درک مؤلفه‌های پیچیده ، متنوع و مبهم فرهنگ‌ها بسیار مؤثر است.

4- هوش اجتماعی – فرهنگی بیانگر توانایی و استعداد درک موقعیت‌های مبهم اجتماعی – فرهنگی است، و بر اساس استعداد مدیریت، ایجاد و تعدیل معانی مشترک در محیط اجتماعی دلالت دارد. توانایی درک سنت‌ها و آداب و رسوم احترام به آن‌ها ، مشترک در قالب هوش اجتماعی – فرهنگی جای می‌گیرد.

چنانچه فرهنگ شرکت مادر با شرکت‌های فرعی (شعبات) در سایر کشورها فاصله و اختلاف زیادی داشته باشد نیاز به مدیرانی باهوش اجتماعی – فرهنگی بالا ضرورت بیشتری می‌یابد.
در مواردی ، صحبت از هوش سیاسی نیز می‌شود که در قالب هوش فرهنگی – اجتماعی قرار می‌گیرد و به استعداد فرد در اعمال قدرت سیاسی در شرایط مبهم بر می‌گردد. مدیر باید بتواند رد شرایط مبهم سیاسی نگرشها را شکل داده ، تصویر مناسبی از سازمان ایجاد کند.

منبع:
- کتاب مدیریت رفتار سازمانی... (رفتار فردی) دکتر آرین قلی پور  
- خبرگزاری ایسنا