سواد عاطفی (پذیرش حدس و گمان دیگران)  

به هر حال، اگر خواهان گفتگوی مبتنی بر سواد عاطفی با دیگری هستید، باید بر ترس و عدم تمایل خویش چیره شوید و حدس و گمان طرف مقابل را بپذیرید و بکوشید حقیقتی را که در آن نهفته است کشف کنید.

همدلی عاطفی و عاطفی بودن مهم ترین چیزهایی هستند که ما در آموزش باید به آن ها بپردازیم. چنانچه بتوانیم راجع به احساسات یکدیگر با هم صحبت کنیم، نتیجه درخشانی به همراه می‌آورد به ویژه اگر متعهد شویم صادقانه همه چیز را بگوییم. ادراک شهودی (درک مبتنی بر حدس و گمان) می تواند عامل بسیار مفیدی برای درک ما از یکدیگر باشد البته به شرط آن که با اتکا به سواد عاطفی صورت بگیرد.

در واقع، وقتی با این دو روش، یعنی بیان احساس/ عمل و پذیرش حدس و گمان دیگران، دریچه های قلبمان را به روی دیگران می‌گشاییم آنگاه گفتگویی مبتنی بر سواد عاطفی بین ما جریان می‌یابد که عاری از هر نوع سوء ظن، ترس، و احساس گناه است. آدم ها از طریق این گفتگوها یاد می‌گیرند که با دیگران صادقانه حرف بزنند و ضمناً اطلاعاتی نیز راجع به احساس خود نسبت به یکدیگر کسب می‌کنند. آنها می‌فهمند که اعمالشان چگونه بر احساس دیگران اثر می‌گذارد و حدسیات شان تا چه اندازه به واقعیت نزدیک است. آنها این کار را بدون قضاوت، متهم کردن، یا تنشهای عاطفی انجام می‌دهند و صداقت را فراموش نمی‌کنند. نتیجه نهایی این کار نیز همیاری عاطفی مبتنی بر عشق و محبتاست و از این رهگذر همه به آن چیزی که می‌خواهند می‌رسند: این که به دیگران عشق بورزند و مورد عشق و محبت قرار گیرند.

در یک رابطه انسانی، هنگامی که صداقت و یکرنگی گسترش می‌یابد، طرفین حدس و گمان های خود را به طور طبیعی با یکدیگر در میان می‌گذارند و رگه های حقیقت را که میان این حدسیات وجود دارد مورد تأیید قرار می‌دهند. این داد و ستد و گفتگو، موجب تقویت درک عاطفی آنها نسبت به یکدیگر می‌شود و می‌فهمند که در هر موقعیت خاص دیگری چه احساسی دارند و چه چیز باعث آرامش خاطر آنها می‌شود. وقتی که این داد و ستد در طی زمان تکرار می‌گردد، حدس و گمان‌ها به تدریج تبدیل به نوعی حس همدلی عمیق می‌شود.

منبع:

مقاله " +1+1 سواد عاطفی= بی نهایت (راه سوم)"، دکتر احمد حلت   

گروه کلید