اهمیت برقراری ارتباط ( گوش کردن)  

در مدرسه های معمولی، دانش آموز اغلب به جای تعلیم دیدن در زمینه ی گوش کردن اثربخش، آموزش ضدگوش کردن را دریافت می کنند. بسیاری از معلمان، هم چنین والدین، شنوندگان خوبی نیستند، آنان در طول یک روز تحصیلی بی توجهی ها و یا قطع مکرر صحبت دیگران را از خود نشان می دهند، تکرار و ماهیت خسته کننده ی صحبت های معلم نیز مشکل را تشدید می کند.

شنیدن ،تنها گرفتن ارتعاشات  صداست. گوش دادن عبارت است از دریافت  معنی آن چه که فرد می شنود، یعنی در گوش دادن انسان باید محرک های صدا را به یاد آورد، به صداها توجه کند و آن ها را تفسیر نماید.

در بیان شنیدن  hearing  وگوش کردن  listening  پروفسور جان در یکفوردjohn drakeford گفته است : شنیدن کلمه ای است  که برای توصیف آن بخشی از فرآیند های حسّی به کار  می رود که از طریق آن ، تحریک های شنیداری توسط ساختار گوش دریافت شده و به مغز منتقل می شود.اما از سوی دیگر ، گوش کردن به فعالیت روان شناختی پیچیده تری اشاره دارد که درک وتعبیر اهمیت یک تجربه ی حسی را شامل می شود.

به طور متوسط یک  فرد می تواند در هر دقیقه بین 125 تا 200 کلمه حرف بزند، ولی می تواند در همین مدت به 400 کلمه گوش بدهد . همین امر باعث می شود که به هنگام گوش دادن، مغز مدتی بیکار بماند. این بیکاری موجب عادت های بدی می شود .( شنونده دچار افکار نا به هنجار می شود.)

مهارت های گوش کردن
در هنگام گفت وگو، گوش کردن ، بیشتر، به شنیدن معنا ومنظورها اطلاق می شود تا واژه ها. ما در هنگام گوش کردن واقعی از لغات فراتر می رویم و از طریق آن ها می نگریم. معنای واژه ها برای شما، با معنایی که برای من دارنمد متفاوت است. در نتیجه من هرگز نمی توانم همان گفته های شما را بازگو کنم، بلکه فقط می توانم شنیده هایم را بیان کنم.

1_ مهارت های توجه، حالت درگیر بودن، تحرک جسمانی مناسب، تماس چشمی، محیط  غیر مزاحم
2_ مهارت های پی گیری، در بازکردن ها، تشویق های کوتاه، سئوال کم، سکوت توجه آمیز.
3_  مهارت های انعکاسی، توضیح، انعکاس احساسات، انعکاس معانی  (پیوند زدن احساسات به محتوا) انعکاس تلخیصی.

منبع:

علیرضا ثقفی