هوش؛ تعاریفی از مفهوم هوش هیجانی  

هوش هیجانی هنگام شکست فرد ایجاد انگیزه می کند و به واسطه ی هیجانات و مدیریت روابط منجر به برقراری روابط خوب با افراد دیگر می شود. به عبارتی هر شخصی با هوش هیجانی خود به زندگی اش نظم بخشیده و موضع گیری خود را در رابطه با شرایط، وقایع و انسان های دیگر آشکار می کند. هوش هیجانی به این معناست که بتوانیم هر چه موجب احساس خوب و بد در ما می شود، شناسایی کرده و بتوانیم احساسات بد را به احساس خوب تبدیل کرده و از آن طریق وقایع منفی کمتری را در زندگی تجربه کنیم.

نتایج تحقیقات نشان می‌دهد نه تنها هوش هیجانی یکی از نیازهای انسان برای مقابله با مشکلات و رفع فشارهای ناشی از آنهاست، بلکه بر سلامت حافظه و نیروی عقل، ادراک، معنابخشی تجربه‌ها، داوری صحیح، تصمیم‌گیری مناسب و رشد روانی اجتماعی فرد تأثیر چشمگیر می‌گذارد.

پژوهش های مختلف همچنین نشان می‌دهد افرادی که هوش هیجانی بالایی دارند، قدرت بیشتری برای سازگاری با مسائل جدید و روزانه، رشد شغلی و حرفه‌ای و رهبری دارند. همچنین، هوش هیجانی بالا با برون‌گرایی، انعطاف‌پذیری، دلپذیر بودن و توانایی هماهنگ نمودن احساس های مختلف، شناسایی این احساس ها و عمل آن ها بر مغز و رفتار، همبستگی دارد. در مقابل، هوش هیجانی پایین، با رفتارهای مسئله‌ساز درونی، سطوح پایین همدلی، ناتوانی در تنظیم خُلق وخو، افسرده‌ خویی، افسردگی، روان رنجور خویی، بدنی و استرس و نیز رفتارهای مسئله‌ساز بیرونی شده، تنزل پیشرفت تحصیلی، مصرف الکل و مواد مخدر، انحراف جنسی، تخریب دارایی، دزدی و پرخاشگری، همراه است.

تئوری هوش هیجانی دیدگاه جدیدی درباره پیش بینی عوامل مؤثر بر موفقیت و همچنین پیشگیری اولیه از اختلالات روانی فراهم می کند که تکمیل کننده علوم شناختی، علوم اعصاب و رشد کودک است. قابلیت های هیجانی برای تدبیر ماهرانه روابط با دیگران بسیار حائز اهمیت است.

منبع:
- EQ Learning
- کتاب مهارت مدیریت هیجان