یونسکو در سال ۱۹۷۸ باسواد تابعی را چنین تعریف کرده‌است: باسواد تابعی شخصی است که پس از کسب مهارت‌ها و معلومات اساسی بتواند در همه فعالیت‌های اجتماعی، که مستلزم سواد است، به نحو مؤثری شرکت جوید و با استفاده از توانایی‌های خواندن، نوشتن و حساب کردن، برای رشته خود و توسعه جامعه اش گام بردارد.

هر نظام سوادآموزی مبتنی بر هدفهای تربیتی است و در تهیه و تدوین و تنظیم این اهداف تربیتی بایستی به مسایل و احتیاجات اجتماعی توجه شود. پس از تلاش‌های چندین ساله سوادآموزی در سطح جهان و بررسی نتایج این تلاش‌ها، سرانجام وزیران آموزش و پرورش گشورهای جهان در گردهمایی تهران در سال ۱۳۴۴ مفهوم سوادآموزی تابعی را به عنوان برداشتی کامل و موثر از سواد پذیرفتند.

سوادآموزی کارکردی چیزی متفاوت با نگرش بالا است. باسوادی کارکردی یعنی سوادآموزی با در نظر گرفتن عوامل اجتماعی و محیطی با هدف همسازی سوادآموز برای درک موقعیت زیستی خود و ایجاد انگیزه های مثبت در او با هدف گیری کارکردهای حرفه ایی و فرهنگی.