شاخص ردپای بوم شناختی، مبنایی برای سنجش تفاوت میان آنچه طبیعت برای مصرف به ما عرضه میکند و آنچه ما در زندگی مصرف می کنیم، به عنوان معیار جدید برنامه ریزی برای اقدامات فردی و جمعی برای حفظ محیط زیست و رفتار مسؤولانه در قبال آن شناخته شده است.
اعتبار هدیه بگیرید و مشارکت کنید
با اعتبار هدیه، از خدمات ویژه استفاده کنید
در بازارکار حسابداری و مالی بدرخشید
خدمات مالی و حسابداری خود را معرفی کنید
کنترل میزان و نوع مصرف می تواند میزان ردپای بومشناختی را کاهش دهد؛ این امر مستلزم داشتن آگاهی کافی در این زمینه است. جامعه آماری پژوهش حاضر شهروندان تبریز و نمونه آماری آن 443 نفر از شهروندان ۱۵ تا ۷۵ سال میباشند که با به کارگیری شیوه پیمایش و روش نمونه گیری خوشهای، با استفاده از ابزار پرسشنامه و تکنیک مصاحبه مورد بررسی قرار گرفتهاند.
روایی ابزار با تکنیک تحلیل عاملی و محاسبه KMO و پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ بررسی شده است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که با توجه به ارتباط معنادار بین متغیر مستقل با متغیر وابسته و مؤلفههای سازنده آن، پایین بودن میزان سواد بوم شناختی در بالا بودن میزان ردپای بوم شناختی شهروندان مورد مطالعه تأثیر گذار است.
در مسیر دستیابی به شهرنشینی پایدار که هدف آن کاهش آثار و پیامدهای منفی ناشی از فعالیت های شهری بر محیط زیست است، بررسی کنشهای انسانی در تعامل با طبیعت برای جهت بخشیدن به رفتارهای شهروندان ضروری است. برای سنجش پایداری و فهمیدن اینکه آیا عملا به آنچه پایداری وعده میکند رسیده ایم یا نه، شاخص ها، معیارها و ضوابط مختلفی از سوی مراکز علمی در جهان برای بررسی و ارزیابی مفهوم پایداری طراحی و معرفی شده است.
سه نوع بارز این شاخصها را با عناوین شاخص تمایز که نمایش عددی شرایط یا مسأله است، شاخص مقایسهای که بر اساس مقایسه شاخص های تمایز در مناطق مختلف ایجاد می شود و شاخصهای جهت دار که پیشرفت نسبت به یک معیار شاخص را می سنجند معرفی می شوند.
استفاده از چنین شاخص هایی چند مشکل عمده دارد، گاهی استفاده از آنها میتواند باعث ایجاد درگیریهای سیاسی شود چون میتواند معیار ارزیابی سیاستهای اتخاذ شده سیاستمداران قرار گیرد. همچنین چون توان طبیعی سرزمین های مختلف متفاوت است، تمرکز بر شاخص های تمایز و مقایسه ای برای مناطق مختلف نمیتواند مبنای درستی برای ارزیابی آنها در حرکت به سوی پایداری باشد؛ از این رو استفاده از الگوهایی که به محاسبات متأثر از برهم کنشهای سازماندهی شده اجتماع و محیط زیست تکیه نماید پیشنهاد شده است.
یکی از این محاسبات که به بررسی کاهش تأثیر انسان بر زمین تأکید دارد در ۱۹۹۰ توسط وکرناگل و رایز با عنوان "محاسبه ردپای بوم شناختی " انجام شده و در حال حاضر برای اطمینان از پایداری خدمات انسانی از این شاخص برای اندازه گیری عرضه و تقاضای منابع تجدیدپذیر استفاده می شود. محاسبه شاخص ردپای بوم شناختی ما را قادر می سازد تا بدانیم با ابزارهای موجود چه اقدامات فردی و جمعی را برای حفاظت از محیط زیست تداوم بخشیم.
مطالعات جامعه شناختی شهروندی
ثبت نام و عضویت میز کار
